Welkom in Holland. ( Emily Perl Kingsley in Tuttle and Tuttle 1996/161)

Vaak worden wij gevraagd hoe het is om een kind te hebben wat een beperking heeft. Om te begrijpen, welke emoties dit teweeg brengt moet je proberen het volgende voor te stellen:

 Als je voor het eerst een baby verwacht, dan weet je niet wat je allemaal te wachten staat. Het is een wonderlijke reis naar het onbekende vol fantasie. Hoe mooi zal het allemaal wel niet zijn op die roze wolk. 

Het lijkt op een lang verwachte reis die je gepland hebt. Stel je voor je wilt naar Italië.  Je koopt vele boeken over Italië, leest  over de mogelijkheden in Italië, en maakt plannen om bv Rome te bezoeken. je denkt aan het coloseum.  Je denkt ook nog aan alle prachtige monumenten en prachtige schilderijen in Florence. Ook denk je aan een gondeltocht in Venetië en geniet van alle moois in je gedachten. Je leert ook nog enkele handige en praktische Italiaanse zinnen. Dit alles maakt het vooruit zicht op de reis extra spannend.

Na maanden van wachten is de dag dan eindelijk gekomen. Je pakt je koffers en daar ga je op weg naar Italië. Je pakt je koffers op naar Schiphol en alles gaat goed met koffers, ticket en douane, vliegtuig vertrekt op tijd. Alles oké tot nu toe.

Enkele uren later land het vliegtuig veilig en de stewardess zegt:

 WELKOM IN HOLLAND

 Je denkt nog even een vergissing, want alles was goed georganiseerd, je was op weg naar Italië. Hoezo bedoelt u : Holland, alles wees er op dat we naar Italië zouden gaan. Ik zou toch echt naar Italië gaan , daar had ik me zo op verheugd.

Mijn hele leven droom ik al van het gaan naar Italië, waarom landen we nu dan in Holland? Het spijt me zeer zegt de stewardess, er was een verandering in het vliegplan. U bent nu in Holland en  hier moet u blijven. Het belangrijkste is dat je dit niet wilde misschien wel een verschrikkelijk afschuwelijke vergissing misschien wel en vervelende plek, en nu zit je er toch. 

Aanpassen dan maar. Eigenlijk is het alleen maar een ander land, dan je verwacht had,dus ga je er weer voor, je koopt nieuwe boeken, en maak je zelf wegwijs in die onbekende niet voorbereide land. Ook de taal je geleerd had, moet nu een andere worden nieuwe woorden, nieuwe dingen allemaal anders dan voorbereid. Ook ontmoet je nu andere mensen dan die je had voorgesteld. Alles is anders.  Je moet dus je plan aanpassen en wijzigen, omdat je mensen ontmoet die je nooit eerder hebt ontmoet en die je willen helpen. Maar je wilt gewoon naar Italië dat was gepland, maar je  kan niet meer terug je moet het nu zelf een plaats geven .

Het lijkt of je in een vreemde droom bent terecht gekomen. Alles gaat langs je heen gaat wat trager, en minder glamoureus / flair dan in Italië, het gaat op zijn Hollands. Vele bureaus, vele instanties en toch gesloten deuren als je hen nodig hebt.  Maar na een tijdje vind je beetje rust, en als je om je heen kijkt is het mooi die molens, Amsterdam, de bloemen, het vlakke land, en zelfs hebben ze nog een aantal beroemde schilders als Rembrandt en Vincent van Gogh. Er zijn dus wel een aantal mooi steden zoals bv Venetië van het noorden (Giet) Hoorn Zaandam Twisk  die je kunt bekijken en zien zo mooi als Holland kan zijn.

De mensen die je tegen komt zijn net als jij, voortdurend bezig met reizen naar Italië ook hun gedroomde eind  bestemming, maar net als jullie was dat Holland. Dus het overkwam meerdere ouders.  Sommige vertellen hoe mooi Italië had kunnen zijn en hoe zij zich verheugd hadden op Italië maar de eindbestemming moest aangepast  worden, zonder uitleg was het:  Holland.

Sommige ouders blijven vasthouden aan de planning. Italië was het en Italië zullen ze vasthouden hun hele leven, want dat was wat ze gepland hadden dat wilde ze echt beleven. Sommige vinden hun plaats in Holland. De pijn die je deze “Holland” bestemming geeft, zal nooit verdwijnen, nooit nooit, omdat het verlies van je verlangen, de droom naar Italië te gaan zo ongelooflijk was.

 Maar de meeste ouders, blijven niet hun verdere leven rouwen/rauwen om het feit dat ze Italië nu niet zo gauw zullen bereiken, maar ze blijven dromen dat het met veel inzet en steun van andere toch eens zal gebeuren.

Als je niet vooruit kijkt, geniet van de dingen die wel mogelijk zijn, samen met andere, zul je nooit vrij zijn en dan kan je de mooie en bijzondere dingen die je kunt ervaren met een kind met een beperking  niet beleven als iets positiefs. Ze geven ook zo veel zo speciaal, ze zijn zo geweldig. Zo gemotiveerd.

Belangrijk is vertrouwen dat je niemand steeds hoeft uit te leggen, die weet wat het is om een kind met een beperking te hebben,die weet wat je door maakt, dat je kind anders is. dat je kind zorg nodig heeft anders dan andere.

Je komt er wel als je maar begrip krijgt van de  buitenwereld die oordeelt over jouw kind  het zal wel niet zo erg zijn  zonder zelf mee te gaan naar ziekenhuis, artsen onderzoek, fysio onderwijs, CIZ CAK  brailleles, vergrotingen hulpmiddelen uwv, gemeente, ziekenhuis etc.

Kortom een leven wat je niemand gunt, maar waar je veel ervaringen mee opdoet en gewoon in Holland terecht komt.